Sonra (Ey Muhammed) seni din hususunda apaçık bir şeriat sahibi kıldık. Sen ona uy, bilmeyenlerin hevâ ve heveslerine uyma. Casiye suresi
Kıymetli kardeşlerim
Mülkün sahibi rabbimiz göğü, yeri ve ikisinin arasındaki varlıkları gayesiz ve boşuna yaratmamıştır. Bu iddia sadece hevalarını ilah edinmiş kâfirlerin vehimlerinden ibarettir.
Lutüf ve kerem sahibi rabbimiz bize düşünüp ibret almamız için, katından bir kitap göndermiş ve kendisinde asla şüphe olmayan bu kitap vasıtasıyla, bizlere uyduğumuz takdirde asla sapmayacağımız apaçık hükümlerini indirmiştir. Merhamet sahibi Rabbimiz bize bizim gibi bir beşeri, kulu ve resulü Muhammed (a.s)’mı hayırlı bir örnek olarak göndermiş onun eliyle kitabın ahkâmını en güzel şekilde uygulamayı bize öğretmiştir. Rezzak olan rabbimiz ihtiyaçlarımızı karşılamak için en güzel nimetlerle bizi rızıklandırmış bizlere iman etme şerefini bahşederek, bizleri Müslüman kılmış bizleri en hayırlı ümmet olma vasfıyla vasıflandırmıştır. Sad suresi 28. ayette : “Biz hiç, iman edip Salih amel işleyenlerle, yeryüzünde fesat çıkararak nizamı bozanlarla aynı muameleyi yapar mıyız? Yahut (Allahtan sakınan) muttakilerle , (yoldan çıkan) facirleri bir tutar mıyız?” buyurarak Sakınan kullarının kendi katında ne derece değerli olduğunu açıkça ortaya koymuştur.
Allah tarafından gönderilen bu Kitabın akıl sahiplerine iki temel mesajı vardır. Birincisi Allah’ın kevni ayetlerinden hareketle, fıtratının gereği olarak, hâkimler hâkiminin melikler melikinin kim olduğunun arayışı içerisinde olanlara hakiki ilahı hatırlatması; ikincisi ise bu hakikati idrak edenlere, fakat hakkı ve adaleti Allahın rızası istikametinde pratikte nasıl ortaya koyacağını, Alemlerin rabbini hayatın bütün alanlarında ne şekilde razı edeceğini tüm yönleriyle kestiremeyenlere yönelik mesajıdır. Yani bu kitap kapsamlı bir idrakin ardından gelen sarsılmaz bir teslimiyetin kılavuzudur. Rabbimizin ifadesiyle “bu kuran insanlar için (kurtuluş yollarını gösteren) bir basirettir. Kesin olarak inanan topluluğa kılavuz ve rahmettir.”casiye 20. Bu ayettede açıkça görülmektedir ki insan ve toplum pratik yaşantısında kurtuluş yollarını her ne kadar istese de kendi başına bulamaz mutlaka bir kılavuza muhtaçtır. Bu kılavuz olmadan veya bu Kılavuzla gelen emirlere bir bütün teslim olmadan basiret olmaz. Yani hakikat yolu aydınlanmaz.
Peki, Allah’ın ulûhiyetini idrak etmiş Aklıselim insanlar, Rabbimiz kitabıyla ve resulün örnekliğiyle din yolumuzu bu kadar açık bir şekilde ortaya koymuşken apaçık ayetlerin sarsılmaz ahkâmına tutunmak varken, kıyamete kadar ahkamına teslim olmamız gereken ayetlerin açık hükümleri dururken emrolunana hakkıyla teslim olmayı değilde; Allah’ın şeriatinın sabitelerini kurtuluş yollarını gösteren muhkem delilleri görmezden gelmeyi tercih ederler. Neden Kur’anın çağlar üstü mesajının ilkesel hakikatleri çağdaş yaşama ve toplum mühendisliğinden devşirilmiş heva ürünü zanni ahkâma feda edilir.
Neden Kur’an ve Sünnette açıkça belirlenmiş namaz ve abdest ahkâmına kulluğun gereği olarak sorgusuz sualsiz tabii olunup beş vakit gereği ifa edildiği halde, kitabın Furkan vasfının bir gereği olarak iman ve küfür hatlarını açıkça belli eden, müminlerin saflarını netleştiren, ayetler namaz gibi ele alınıp, gereğini harfiyen yerine getirmek dururken hep te’villere ihtiyaç duyulur. Hutbemizin başındaki okuduğumuz ayeti hatırlayalım:
“seni din hususunda apaçık bir şeriat sahibi kıldık. Sen ona uy, bilmeyenlerin hevâ ve heveslerine uyma.”
Rabbim Apaçık şeriata uymamızı nasip etsin
Bizlere basiret ve Furkan nasip eden kitabını hayatımızın her alanında temel hüccet olarak kabul etmeyi nasip etsin.
Bizleri heva ve heveslerimize zihinsel yanılgılarımıza uymaktan muhafaza etsin
Rabbim bizi Müslüman olarak yaşatsın ve kendi rızasına uygun bir şekilde Müslüman olarak öldürsün
